Oman pod namiotem

Tanie podróżowanie może być nie lada wyzwaniem. Po „upolowaniu” lotu pozostają jeszcze istotne kwestie noclegu i wyżywienia, które mogą skutecznie uszczuplić nasz portfel. Niestety Oman nie należy do najtańszych kierunków, głównie z uwagi na ograniczoną bazę budżetowych hoteli. Jednak jeśli zabierzecie w podróż namiot, macie problem z głowy!Nie mieliśmy wcześniej żadnego doświadczenia w temacie „namiotowania”. Namiot nabyliśmy tuż przed wyjazdem do Omanu, a jego rozkładanie i składanie przećwiczyliśmy w pokoju Mai. Pewni, że damy radę z tak prostymi czynnościami, dopakowaliśmy do bagażu namiot, maty samopompujące i lampkę jako nasze biwakowe niezbędniki.

Namiot w pokoju też może być frajdą. Przez cały tydzień Maja nie pozwoliła nam go złożyć…

W Omanie można rozbijać się praktycznie wszędzie. Na pierwszą noc pod namiotem wybraliśmy wybrzeże w okolicach Al-Ashkarah. Po drodze jednak parę godzin spędziliśmy na obiedzie u przypadkowo poznanych ludzi, w efekcie czego na miejsce dotarliśmy w zupełnej ciemności. Nieliczne latarnie oświetlały meczet, coffee bar i sklep. Ani śladu wybrzeża, gdzie mieliśmy nadzieję w ciszy i spokoju rozbić nasz domek. Nie mogliśmy liczyć na nawigację, która wciąż gubiła orientację w sieci wąskich uliczek. Postanowiliśmy rozbić się po prostu na obrzeżach miasta, skąd  świetle dziennym zamierzaliśmy odnaleźć właściwy kierunek na plażę.

Walka z namiotem i silnym wiatrem w Al-Ashkarah

Niestety plany szybkiego rozłożenia namiotu pokrzyżował nam silny wiatr i podłoże piaskowo-skalne, w którym nie sposób było zamocować stabilnie szpilki. W końcu po wielu staraniach udało się kilka z nich prowizorycznie zainstalować, więc czym prędzej wrzuciliśmy do namiotu nasze najważniejsze rzeczy, po czym w trójkę wślizgnęliśmy się do środka. Wiatr niemiłosiernie szarpał namiotem, ale dzięki naszemu balastowi nie miał szans odlecieć. Mimo świstu wiatru i prawdziwie polowych warunków Maja ani drgnęła, śpiąc twardo na swojej macie.

Po paru minutach od rozbicia się w Al Ashkarah usłyszeliśmy wołanie na zewnątrz. Łamana angielszczyzna wskazywała, że skierowane było ono do nas – w końcu byliśmy jedynymi „turystami” w tym miejscu. Próbowaliśmy zignorować nawoływanie, ale miejscowy był uparty. Nie byliśmy pewni co do jego intencji, choć przed podróżą upewniliśmy się z wielu źródeł, że biwakowanie w Omanie jest nadzwyczaj bezpieczne. Kiedy już Łukasz niepewnie wychylił się z namiotu okazało się, że pan był szczerze zainteresowany tym, czy mamy zamiar spędzić noc w tym miejscu. Następnie poinformował, że w mieście jest do dyspozycji hotel i na pewno będzie tam dla nas miejsce. Gdybyśmy jednak nie chcieli z niego skorzystać: „my home is your home”. Zmęczeni całodzienną podróżą nie mieliśmy najmniejszej ochoty zwijać całego kramu, a tym bardziej budzić Maję, więc grzecznie odmówiliśmy. Tego wieczoru jeszcze dwukrotnie ktoś się do nas dobijał: by zaproponować przeniesienie namiotu za murek miejscowej szkoły czy też doradzić jak ustawić samochód, by możliwie najbardziej ochronił nas od wiatru.
Rankiem wiatr ucichł i w końcu usłyszeliśmy szum morza. A wychodząc z namiotu okazało się, że nieświadomie udało nam się rozbić zaraz przy plaży.

Rano okazało się, że mimo zupełnej ciemności wybraliśmy całkiem ładne miejsce na nocleg.

Al-Ashkarah

Na plaży w Al-Ashkarah

Namiot okazał się bardzo pomocny również w okolicach rezerwatu żółwi Ras-Al-Jinz, gdzie nocleg  w jedynym hotelu w pobliżu kosztował bagatela 200 euro. Tym razem przed wiatrem chronił nas murek, a miejsce na rozbicie się wskazał porozumiewając się z nami na migi jeden z miejscowych.

Idealna miejscówka na rozbicie namiotu, w Ras-al-Jinz

Nie mogąc liczyć na prysznic, potargani i z piachem w butach musieliśmy ciekawie wyglądać na tle wypachnionych i zadbanych turystów (głównie ze Skandynawii). Wracając do namiotu po nocnej wizycie w rezerwacie, natknęliśmy się na zaparkowane tuż obok terenowe samochody i grupę żywo rozmawiających mężczyzn. Jeden z nich uprzejmie zapytał skąd jesteśmy i czy mamy zamiar spać właśnie w tym miejscu, po czym oddalił się nieco wraz z kolegami, by nam nie przeszkadzać.

Na wyspie Masirah mieliśmy problem z odnalezieniem odpowiedniego miejsca na namiot, które będzie odpowiednio osłonięte przed wiatrem i ostatecznie rozbiliśmy się w drewnianej pasterskiej chacie. Nie mając po raz kolejny dostępu do bieżącej wody przekonaliśmy się, że w zaledwie paru litrach wody mineralnej można przyzwoicie się umyć.

Nie udało nam się zaoszczędzić na wszystkich noclegach w Omanie, natomiast w ponad dwutygodniowej podróży tylko dwie noce spędziliśmy w hotelu – w Sur nie znaleźliśmy żadnego couchsurfera, a wiatr wzmógł się na tyle, że nie było możliwości rozbić się przy plaży. Poza tym trochę zatęskniliśmy do kąpieli w ciepłej wodzie i normalnego łóżka. Na namiot na pewno przyjdzie jeszcze czas 🙂

Informacje praktyczne dotyczące organizacji wyjazdu do Omanu znajdziesz TUTAJ.